Heb je weleens goed gekeken naar jonge kinderen als ze aan het spelen zijn? Ze gaan volledig op in datgene waarmee ze bezig zijn. En als er dan iets niet mag wat ze graag willen, is hun verontwaardiging groot.
Als volwassene zijn we geneigd te kijken naar de praktische kant van dat spel. We zien de gevaren waar kinderen er zelf nog niet bewust van zijn. En we zien zelfs de enorme berg met wasgoed die bepaald spel ons oplevert. Elke ouder maakt daarin zijn eigen keuzes in het bepalen van de grens, maar één ding hebben de meeste ouders met elkaar gemeen: bij het bepalen van die grenzen gaan ze uit van hun eigen grenzen en van overtuigingen. Niet van wat er voor het kind nodig of prettig is en van de flow van het spel waarin de kinderen zijn.
Ondertussen weten onze kinderen veel beter hoe ze de kern van het leven kunnen grijpen. Het zijn echte levenskunstenaars. Ze gaan gewoon hun gang, doen het liefst de hele dag wat ze het allerleukst vinden en als het even niet kan dan zullen ze zorgen dat het je niet onopgemerkt blijft. Ze hebben één doel, één missie: genieten!
In de jaren naar de volwassenheid toe vervaagt langzaam maar zeker het gevoel voor die missie. En stap voor stap worden we steeds serieuzer. We verliezen de vaardigheid om gewoon spelen en voluit van onze tijd te genieten, net zoals onze kinderen dat doen.
Logisch natuurlijk, want als volwassene is je leven anders. Er komen verantwoordelijkheden om de hoek, nog meer als je een gezin hebt dan wanneer je alleenstaande bent. Bovendien heb je ondertussen geleerd dat je je wel enigszins normaal moet gedragen, als het niet voor jezelf is dan wel voor de mensen om je heen. Je kunt niet zomaar alle rommel laten liggen, want op een gegeven moment kom je zelfs met een hink-stap-sprong je huis niet meer door. En misschien wel de grootste spelbreker van alles: er moet geld binnen komen. Want zonder inkomsten heb je een probleem. Er zijn dus nogal wat dingen waar je als volwassene in je leven rekening mee moet houden.
Maar er is een tussenweg. Er is een manier om aan de ene kant op een volwassen manier met je verantwoordelijkheden om te gaan en tegelijkertijd geleidelijk aan terug over te stappen naar het speelse leven van een kind. Juist voor veel sensitieve mensen is dit van belang, omdat die speelsheid ervoor zorgt dat je prikkels weer loslaat, je in contact komt met je lichaam en je lekkerder in je vel komt te zitten. Als je goed naar je kinderen kijkt, dan kun je een hoop van ze leren.
