Wie ouder is van een hoogsensitief kind, ook wel strong willed child genoemd, kent het wel. Je hoogsensitieve kind kan soms ontzettend boos worden. Vaak zie je het al aankomen, maar soms ook niet. En voorkomen lukt nou eenmaal niet altijd. Maar wat als het eenmaal zover is? Hoe ga je daar dan mee om?
Stap 1: Erkennen van het gevoel
Als eerste is het goed om je kind te laten weten dat je ziet wat er gebeurt. En dat je dat erkent. Die boosheid is immers wat nu alle aandacht vraagt, zowel van jou als ouder als van je kind. Het is dan ook goed om het de aandacht te geven die het verdient. Je kunt dat eenvoudig doen door de emotie te benoemen “Je bent boos hè” en je kunt als dat bij je past ook nog benoemen hoe het voelt om boos te zijn. Wat je denkt dat je kind het liefst zou willen doen nu het zo boos is. Humor helpt vooral bij jonge kinderen om alles wat lichter te maken, dus een beetje overdrijven mag in zo’n geval ;-) “Je bent zó boos dat je het huis wel op z’n kop zou willen zetten!” Wanneer je ervoor wilt kiezen om humor te gebruiken, kies dan iets wat bij de beleveningswereld en de leeftijd van je kind past.
Door het uitspreken dat je ziet wat er speelt voelt je hoogsensitieve kind zich gezien en gehoord. Vaak is deze eerste aanzet al genoeg om een opening te creëren. Je kind kan die opening gebruiken om te delen wat er is of wat er is gebeurd. Dit eerste delen is nog vol van emotie en vaak is het echte verhaal achter de emotie wat genuanceerder dan die eerste uiting, maar met wat doorvragen kun je er meestal al snel achter komen wat er is.
Bij boosheid kan het fijn zijn als er een speciaal kussen is om op te slaan, een schep om mee te graven of iets anders wat maakt dat de fysieke spanning de ruimte krijgt.
Stap 2: Tot rust komen
Voor de meeste sensitieve kinderen geldt dat napraten beter gaat als ze eenmaal weer tot rust gekomen zijn. Tijd voor thee met een koekje dus. Of om een wandeling te maken, om zich even terug te trekken, of net wat bij jouw kind past op dat moment.
Door even afstand te nemen zakt de negativiteit een beetje naar de achtergrond en daarmee ontstaat er ruimte voor de volgende stap.
Stap 3: Napraten
Als de gemoederen weer wat bedaard zijn kun je het er echt inhoudelijk over hebben. Door objectiever te gaan kijken naar de situatie die als trigger diende, kun je gaan onderzoeken wat de reden van de boosheid precies was. Het is namelijk heel belangrijk dat je je kind helpt om inzicht te krijgen in wat er gebeurde en waarom het zo is gebeurd. Dat kan helpen om een volgende keer anders om te gaan met een bepaalde situatie.
Enkele vragen die je daarbij kunt meenemen zijn de volgende:
Wat is er precies gebeurd? Hoe kwam dat zo? Hoe voelde het? Hoe reageerde je (kind) en waarom?
Zou je kind in het vervolg iets anders kunnen doen zodat het een volgende keer anders loopt? Kun jij hem of haar daarbij ondersteunen en zo ja hoe? Moet er misschien nog ergens iets uitgepraat worden? Is er nu nog een actie nodig om het af te kunnen sluiten?
Maar ook: Wat voel je in je lijf als je boos bent? Hoe zou je dat het liefste willen uiten? Kunnen we daar voor de volgende keer iets over afspreken? Mag ik je daar dan aan herinneren?
Boosheid is een sterke emotie en dat is niet voor niets. Het ontstaat eigenlijk altijd uit een ander sterk gevoel, namelijk passie. Als die passie niet vrij kan stromen, wil de energie die daarbij hoort er toch uit en die zoekt dan als het ware een andere weg. Je hoogsensitieve kind wilde iets heel graag, maar kreeg om de een of andere reden niet wat het wou. Het kan erg helpen om samen te kijken naar de onderliggende passie of behoefte. Wat was de wens die niet uit kon komen? Waar ging het mis? Is dat te verhelpen op de een of andere manier.
Probeer hierbij je kind vooral zelf met antwoorden te laten komen. Kinderen zijn vaak veel beter in het bedenken van oplossingen dan volwassenen. Door het stellen van de juiste vragen kan jij hem of haar daarbij helpen.
