Toen Ricardo Semler begin 20 was, nam hij het bedrijf van zijn 50 jaar oudere vader over. Hij wilde het bedrijf op één voorwaarde overnemen: dat er geen inwerktijd was en dat hij het op zijn eigen manier mocht doen. Dat had nogal wat voeten in de aarde, want hij had een heel andere visie dan zijn vader en begon direct met reorganiseren. Maar het uiteindelijke resultaat is op zijn zachtst gezegd indrukwekkend: hij transformeerde het toen nog verliesgevende bedrijf in een succesvolle onderneming die bovendien wereldwijde bekendheid kreeg vanwege de eigenwijze en vernieuwende organisatiestructuur die Semper er introduceerde.
Toen Ricardo Semler er begon te werken viel het hem direct op dat veel van de werknemers ontevreden waren. Ze vonden hun werk niet leuk. En veel werknemers kwamen alsmaar te laat. De motivatie was ver te zoeken. Hij zocht naar manieren zodat de werknemers gelukkig zouden zijn. En hij ontdekte dat ze tevreden waren als ze zelf beslissingen konden nemen over allerlei zaken.
Hoeveel uur zijn werknemers werken, hoe laat ze beginnen, hoeveel pauze ze nemen en hoe ze hun tijd besteden, het interesseert hem allemaal niet. En dat wordt ze ook tijdens de sollicitatieprocedure meteen duidelijk gemaakt. Ze krijgen een taak en een tijdsbestek waarbinnen ze die taak moeten afronden. En op welke manier en in welke tijd ze dat doen is aan henzelf. De werknemers bepalen zelfs hun eigen salaris. Ze krijgen dus een grote eigen verantwoordelijkheid.
Hoe omstreden ook, zijn methode werkt. Het bedrijf runt zichzelf terwijl Semler al jaren niet op de werkvloer is gesignaleerd. En hij heeft er wereldwijde bekendheid door gekregen. Toch durven weinig werkgevers het nog aan om zijn voorbeeld te volgen.
Ricardo Semler ontdekte wat evolutionair psycholoog Mark van Vugt ook ontdekte. Werken voor een baas is onnatuurlijk. Vanuit de evolutie bekeken was er geen “baas” in een stam. Alles werd besloten na overleg met elkaar en iedereen was gelijk. Alleen in bedreigende situaties werd daar een uitzondering op gemaakt. Dan was er iemand die de leiding nam. Dat kon de ene keer de een zijn en de andere keer een ander.
Toen Semler vader werd besefte hij dat kinderen op school al leren om opdrachten van een ander uit te voeren en autoriteit te volgen. Iets waarvan hij in zijn bedrijf gezien had dat het niet werkte. Hij gunde zijn kinderen een andere manier van leren en besloot zelf een school te stichten. Zodat zijn kinderen hun natuurlijke enthousiasme niet zouden verliezen en gelukkig zouden zijn.
De methode van Semler is vernieuwend en baanbrekend. En hoewel iedereen er beter mee functioneert, zijn het vooral de hooggevoelige mensen voor wie zo’n methode het verschil kan maken tussen voluit mee kunnen draaien in de maatschappij of regelmatig overspannen raken. Helaas is deze methode alleen inzetbaar van bovenaf. Wanneer je geen topfunctie bekleedt, maar werknemer bent, heb je die invloed niet. Dan kun je alleen vanuit jezelf aan je geluk werken. Het e-book kan je daarbij op weg helpen:
