We zeggen maar al te gemakkelijk dat je jezelf moet zijn. Toch passen we ons vaak aan aan de mensen om ons heen. Meestal niet eens omdat ze dat nodig vinden of omdat ze het van ons vragen. Maar omdat het in ons systeem zit. We hebben het ons aangeleerd. We doen het onbewust, of omdat we denken dat we daar anderen mee helpen, zonder dat we dat zeker weten.
En het gebeurt maar al te vaak dat we ons daarom aanpassen en dat we daarmee dingen doen die niet echt bij ons passen. Dat we daarmee dus niet helemaal onszelf zijn. Gewoon jezelf zijn vinden we lastig.
Maar waarom denken we dat ons anders voordoen dan we zijn beter is? Waar komen die gedachten vandaan? Ze zijn zelden echt helemaal van onszelf. Als kind leren we dingen van de mensen om ons heen en van de dingen die we meemaken. Op basis van de woorden en het gedrag van anderen én onze eigen interpretatie daarvan gaan we dingen voor waar aannemen. En die aangenomen waarheid vormt ook later als we volwassen zijn nog de basis voor ons gedrag.
Dat is eigenlijk vreemd, want de interpretatie die je eraan gaf toen je nog jong was is ongetwijfeld een andere dan de betekenis die je het nu zou geven. Toch is dat, onbewust, wel onze basis geworden.
Wanneer we deze interpretatie eenmaal voor waar aangenomen hebben, reageren we vanuit die waarheden. Of beter gezegd: vanuit die schijnwaarheden. Want het zijn nog steeds slechts gedachten, ook al zijn ze ondertussen naar een diepere onbewuste laag gezakt.
Het zijn gedachten die gebaseerd zijn op andere gedachten. Gedachten zelfs die gebaseerd zijn op gedachten die je ooit had. In plaats van op de werkelijkheid. Niet de werkelijkheid van toen en nog veel mindere de werkelijkheid van nu.
Maar omdat we in de loop der jaren zo verweven zijn geraakt met die gedachten, zijn we in ze gaan geloven. We zien ze als echt en als waar en we vragen ons niet eens meer af of dat wel zo is.
Om helemaal jezelf te zijn moet je je weer bewust worden van die gedachten. En je moet ze laten voor wat ze zijn en niet langer serieus nemen. Daarvoor moet je op het moment dat iets niet helemaal goed voelt stil staan bij wat er gebeurt en je daar bewust van worden. Je moet een moment nemen om echt te kiezen voor dat wat bij je past.
Voor de meeste mensen is dit ontzettend lastig.
Het is een hele leerweg om je bewust te worden van die innerlijke processen en om vanuit dat bewustzijn opnieuw keuzes te gaan maken. Keuzes die écht bij je passen. Niet bij hoe je 10, 20 of 30 jaar geleden naar de dingen keek, maar bij hoe je dat nu wilt doen. Toch is dat de weg om uit te komen bij datgene waar je je gelukkig bij voelt.
