Voor veel hsp geldt dat ze vaak in een tweestrijd leven. Aan de ene kant ben je je als hsp bewust van allerlei subtiele signalen, wat ervoor kan zorgen dat je je sneller op je gemak voelt bij spirituele ideeën of andere niet zo tastbare zaken. En aan de andere kant kan je gevoeligheid er ook voor gezorgd hebben dat je je onzekerder en kwetsbaarder voelt dan gemiddeld. Omdat je snel overprikkeld bent, omdat je van jongs af aan al merkte dat de mensen om je heen je lastig vonden, of gewoon omdat je je anders voelt dan de mensen om je heen.
Wanneer je dan hoort over iets waarvan je twijfelt of het wel mogelijk is, dan kun je geneigd zijn het pas te willen geloven als je zeker weet dat het kan: “Eerst zien dan geloven”. Maar wie “eerst zien dan geloven” als uitgangpunt neemt, zal minder snel tot actie overgaan. Het is een afwachtende houding. Je benut daarmee niet je volle potentieel.
Wanneer je daarentegen kiest om te leven naar “eerst geloven dan zien” dan ga je er vanuit dat er dingen mogelijk zijn die je nog niet hebt zien gebeuren. Ook al weet je nog niet hoe je het mogelijk kunt laten worden. Op het moment dat je dat als uitgangspunt neemt, heb je een actieve houding aangenomen. Een open houding ook, want je weet wel wat je wilt, maar je weet nog niet hoe je er kunt komen.
Als je als hsp goed met je sensitiviteit hebt leren omgaan, heb je een goed ontwikkelde intuïtie en dan past deze weg waarschijnlijk heel goed bij je. Maar als je als hsp nog worstelt met deze eigenschap, dan is de kans groot dat je door de bomen het bos niet ziet en dat je voor de veilige route kiest, die van “eerst zien dan geloven”. Jammer, want ik denk dat je je gevoeligheid juist hebt gekregen om hem goed te leren gebruiken. Om hem zo te leren inzetten dat je nieuwe wegen kunt ontdekken waar je jezelf en je medemens mee kunt verrijken. En dat lukt niet als je kiest voor “eerst zien dan geloven”.
