Er zijn nogal wat mensen die niet helemaal gelukkig zijn met hoe bepaalde dingen gaan in de wereld. Kleine dingen en grote dingen. En daar kun je natuurlijk anderen de schuld van geven, maar er zal niets veranderen precies zoals jij het wil als je die verandering niet zelf inzet. Want hoe kan de wereld veranderen op een manier die je graag zou willen als je zelf niet op z’n minst een bijdrage levert? Als jij niet naar buiten brengt hoe je het zou willen, en als je geen initiatief neemt om een begin te maken met de gewenste verandering op een manier die bij jou past en die in je macht ligt, dan is de kans groot dat een ander het wel doet en dat de veranderingen die plaatsvinden anders gaan dan hoe jij het het liefst zou zien.
Misschien denk je nu dat dat te hoog gegrepen is, dat jij de wereld zou moeten veranderen. Maar ik denk dat we er allemaal aan mee kunnen helpen. Ik denk zelfs dat we dat al doen, zelfs als we het niet in de gaten hebben. Want ook iets niet doen is een keuze.
Iets wat we allemaal kunnen doen om hieraan bij te dragen is kiezen om helemaal jezelf te zijn. We passen ons vaak meer aan dan we eigenlijk zouden willen. Op welke momenten hou jij je in? Op welke momenten slik je je woorden in of doe je niet wat je liefst zou willen doen? Op welke momenten ben je niet trouw aan jezelf?
Helemaal jezelf zijn vinden we eng. Want wij mensen zijn kuddedieren. We willen graag leuk gevonden worden, we willen dat anderen goedkeuren wat we doen en we willen deel uitmaken van een groep. Voor veel mensen is dat genoeg reden om zich alsmaar aan te passen aan wat ze denken dat een ander van ze wil, verwacht of waardeert. Maar is dat eigenlijk wel zo’n goed idee? Hoeveel van je leven is dan nog écht van jezelf? En wordt je gelukkig van jezelf alsmaar aanpassen?
Als je besluit om precies dat te doen wat het beste bij je past, als je simpelweg bent wie je bent dan zijn er altijd mensen die je daarom veroordelen, die afkeuren wat je doet en die dat niet onder stoelen of banken steken. Maar er gebeurt ook iets anders.
Wanneer je het normaal gaat vinden om jezelf te zijn, in plaats van om jezelf klein te houden en je aan te passen, ga je vanzelf dingen anders doen. En hoe klein die dingen ook zijn, ze maken een verschil. Wanneer je weet wat je wilt en daarnaar leeft, hoef je je geen slachtoffer te voelen. Wanneer je niet eerst eindeloos lang je mening inhoudt of iemand over je grenzen laat gaan, heb je ook geen reden om heel boos te worden. En wanneer je je excuses aanbiedt, ook al vind je dat lastig, blijf je in contact met de ander én met jezelf.
In eerste instantie is het lastig om je zo anders te gaan gedragen. Het vraagt moed om te zeggen en te doen wat je diep van binnen als waarheid voelt. Maar al snel zul je merken dat je je lekkerder in je vel voelt en meer energie over houdt voor dingen waar je hart naar uit gaat.
Weet je wat ik denk? Ik denk dat de wereld heel veel mooier wordt als we allemaal onszelf zijn.
